Tomasz Kaczorowski
[•REK]in Pol
światło: Patryk Okos
dźwięk: Roman Otrząsek
czytaniu towarzyszyć będzie rozmowa autora i reżyserki z Bartoszem Suwińskim – poetą, krytykiem literackim
realizacja nagrania i montaż: Marcin Pawełczak
koordynacja: Magdalena Starczewska
Nagranie czytania: https://youtu.be/rwCpoelmfr0
Dramat jest próbą rekonstrukcji wielkiego rekina polarnego, Pola, rozpisaną na głosy czterech części jego ciała, perkusję i gitarę basową. Kolejne sceny stanowią fragmenty opowieści z życia Pola, próbę opowiedzenia o tej postaci i mierzenie się z trudem wypowiedzenia historii w całości. Odkąd 392-letnia ryba została złowiona i zjedzona przez człowieka, jej historia utraciła swoją linearność, składa się wyłączenie ze wspomnień i fragmentów. Głosy zmagają się z pokawałkowaniem rekina. Dowiadujemy się, jak mogło wyglądać codzienne życie wielkiej ryby w lodowatych głębinach. Istotnym momentem tej opowieści było spotkanie z człowiekiem, gdy ten wpadł do wody, na skutek załamania się lodu. To obudziło w Polu pragnienie poznania ludzi, którzy jednocześnie go fascynowali i budzili w nim odrazę. Innym spotkaniem z rzeczywistością istot żyjących nad wodą był dla Pola kontakt ze śmieciami, które pływały w oceanie. Miejscem połączenia kawałków historii – faktów i przypuszczeń – jest scena, której teatralność zostaje nieustannie ujawniana. Całość jest nasycona silnym ładunkiem emocjonalnym – tęsknotą za rozumieniem siebie i świata, potrzebą bycia sobą oraz bliskości innych istot.
W dramacie rozważony został problem tożsamości, bycia sobą, odrębności jednostki, możliwego (lub niemożliwego) odczuwania siebie jako spójnej całości, która trwa w nieustannym konflikcie ze światem, a jednocześnie tęskni do relacji z innymi. Postawione zostało również pytanie o rzeczywistość teatru dla młodego widza (konwencjonalizowanie formy, gotowość do eksperymentów) . Otwarta została także perspektywa ekologiczna – relacje człowieka z innymi gatunkami, z całą przyrodą.
(źródło opisu: www.nowesztuki.pl, opracowanie: Joanna Żygowska)
Komentarze
Prześlij komentarz