Fragment recenzji Pawła Kluszczyńskiego, członka komisji artystycznej 28. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej:
"W spektaklu Tomasza Kaczorowskiego nie ma zbyt wiele dosłownego wojennego okrucieństwa, To przede wszystkim opowieść o współpracy i braterstwie, dowód, że dziecięca wyobraźnia może stać się lekarstwem na niepokoje, nawet w najgorszych chwilach. W adaptacji Marii Marcinkiewicz-Górnej nie ma zbędnego patosu, żadnych pomników ze spiżu, wszystko jest ukryte w subtelnych sugestiach i dyskretnych znakach. To otwiera szerokie pole do rozmowy z najmłodszymi widzami. Być może jest to szansa na dyskusję rodziców z pociechami po powrocie do domu, lub gotowy temat dla pedagoga. Co cenne, obraz wojny zawarty w Arce czasu jest zasadniczo odległy od tego, który najmłodsi dostają na co dzień: od swawolnej strzelaniny na ekranie komputera, albo od zabawy pistoletem na kulki, zakupionym na przykościelnym odpuście. Tu życie ma się tylko jedno, a wojna to najgorsze piekło, jakie ludzkość mogła wymyślić."
Cała recenzja: https://e-teatr.pl/marchewkowe-ogrody-wspomnien-21292
Komentarze
Prześlij komentarz